#EvdeKalın ve  Hayat Devam Ederken Kaçırdıklarınızı Yakalayın…

İnsanlık “zor” günlerden geçiyor. Zor çünkü bütün dünya hep birlikte “görünmez” bir hastalıkla boğuşuyoruz. Üstelik öncesinde çeşitli iklim felaketleri, doğal afetler, savaşlar, ülkeler arası çeşitli gerginlikler (aslında ekonomik görünürde politik) yaşamış ve epeyce gerilmişken üstüne böyle bir şey. Gerçi kim bilir belki de durmak, düşünmek sarsılmak için bir fırsat. “Bütün dünya hep birlikte” olabilmek ya da aslında zaten böyle olduğumuzu anlamak için bir mola. Yaşadığımız günler bize gösterdi ki bütün dünya kocaman bir köy ve biz hepimiz akrabayız, komşuyuz. Köyün bir evinde bir hastalık çıktı kısa bir zamanda öbür uçtakine bulaşıverdi. Üstelik köyün ağası, bilgini, hatırlısı, marabası, küçüğü büyüğü hiç fark etmeden. Eviniz saraymış kulübeymiş, arabanız eskiymiş yeniymiş hiç etkilenmeden.

Kim olursak, ne olursak olalım korkuyoruz, kaygılıyız çünkü bilinmez, görünmez bir şey var karşımızda. Hızla yayılan, ne olduğu tam da bilinmeyen bir şey... Bir de düşünelim ki biz erişkin aklımızla, şunca yaşımıza, eğitimimize, deneyimimize, yaşamışlığımıza şuyumuza, buyumuza rağmen kavramakta, eh az çok kavrayabilsek bile baş etmekte zorlanırken bir yudum çocuklarımız ne yapsın? Nasıl anlasın? Nasıl baş etsin?

Aslında bu sorunun yanıtı zor değil. Etrafındaki yetişkinler nasıl anlıyor ve nasıl tepki veriyorsa, ona nasıl açıklıyorlarsa, nasıl davranıyorlarsa çocuk da onu yansıtacak kaçınılmaz olarak. Hani bazen çocuk düşer aslında hiçbir şey olmamıştır, hiçbir yerini çarpmamıştır, canı acımamıştır.  

O zaman çocukla nasıl konuşacağımıza gelince, çocuğu korumak adına sıkça yapıldığı gibi “kaygılanacak bir şey yok” yerine “Evet kaygılanmakta haklısın hatta biraz da kaygılı olmak iyidir o zaman kendimizi korumaya dikkat ederiz. Ben de kaygılıyım ama bak biz söylenen her şeyi yapıyoruz, sen de ellerini çok güzel yıkıyorsun, yüzüne sürmüyorsun” öyleyse bu durumda bizim için pek bir tehlike yok “çünkü biz gerekenleri; güvenilir kaynakların ve bilim insanlarının söylediklerini yapıyoruz, doğru bilgileri izliyoruz” demek uygundur.

Koronavirüs nedeniyle evlere kapandık. Kimimiz ertelediğimiz birçok şeyi yapmak için bu kötü günleri fırsata çevirdik; okuyamadığımız kitapları okumaya, izleyemediğimiz filmleri izlemeye başladık. Kimimiz yorgunluk atmaya çalıştık. Peki ya çocuklar, onlar ne yapacak. Dışarı çıkamamak, parka gidememek, sokakta oynayamamak. Hele bu olumsuzlukların alternatifi televizyon ve bilgisayar olunca, eyvahlar olsun… sorun daha da büyür. Bütün bu olumsuzlukları yönetmek anne babalar için de zor, eğer oyun bilmiyorsa.

            Oyunlar konusunda da pratik bir öneri: ille de falan filan marka oyunlarımız olması şart değil. Eskiden beri bildiğimiz az çok herkesin evinde bulunan tavla, iskambil kağıdı, kızma birader, tombala, lego gibi oyunlar çocuğun yaşına göre çok basitleştirerek ya da zorlaştırarak oynayabiliriz. İsim şehir, adam asmaca, amiral battı, üç taş, saklambaç, don ateş, lastik, ip atlama gibi hiç materyal gerektirmeyen oyunları hatırlayalım ayrıca dijital ortamda bunlara benzer birçok oyun fikri ya da eşini bulmaca, labirent, farkları bulma, saklı şeyleri bulma gibi geliştirici pek çok oyun bulabiliriz.

Aslında biliyor musunuz çocukla ne oynadığınız değil de nasıl oynadığınız çok önemli. Keyifle, eğlenerek, coşkuyla, mutlu oynuyorsanız bu yeterli gerisi boş. Ama hep kazanmaya da alışmasın sakın. Bugünler bize çok net gösteriyor ki zorluklarla baş etmeyi bilen, strese toleransı yüksek, yeni durumlara uyumu kolay olan, kendi başının çaresine bakabilen, en önemlisi de içinde hep umut taşıyan, etrafına gerçekçi bir iyimserlikle bakabilen çocuklar ve tabi yetişkinler bu günleri daha kolay atlatacak.

#Evde Kal, Çocuğunla Keyifle Kal…